Kobiety, które pierwszy raz zachodzą w ciąże już na samym początku zderzają się z natłokiem informacji na temat przebiegu ciąży i porodu. Rozbieżność usłyszanych wiadomości przyprawia je o zawroty głowy a próba wyobrażenia sobie porodu skutecznie odbiera im radość. Dlaczego kobiety tak bardzo boją się rodzić i czy faktycznie każda pierwiastka spędzi na porodówce kilkanaście godzin w bólu i cierpieniach?
Poród
Moment, w którym dziecko opuszcza swoją dotychczasową bezpieczną przystań. Moment kiedy w Twoim ciele szaleją endorfiny a Ty czujesz tak ogromne szczęście jak nigdy dotąd. Patrzysz na swoje maleństwo z miłością i nagle zdajesz sobie sprawę, że nie było tak źle jak to opisywały mamy, babcie, ciocie i koleżanki. Nie rodziłaś 14 godzin a ból, który Ci towarzyszył był do zniesienia. Dlaczego Twoje odczucia różnią się tak bardzo od tych, którymi obdarowały Cię inne kobiety? Powód jest prosty. Jak świat długi i szeroki, każde przyjście na świat dziecka wygląda zupełnie inaczej.
Klątwa pierworódki
Nie od dziś wiadomo, że wśród kobiet pierwszy raz oczekujących dziecka istnieje przekonanie o jedynym i słusznym obrazie porodu. Kilkanaście godzin bólu, cierpienia i krzyku zakończone nacięciem krocza. Czy tak na prawdę jest? Czy każda wydająca na świat dziecko matka musi wpisywać się w ramy tych absurdalnych faktów? NIE. Poród pierwiastki nie koniecznie musi tak wyglądać. Są kobiety, które pierwsze dziecko rodzą bardzo szybko i nie wykonuje się u nich nacięcia krocza.
Od czego zależy jak będzie wyglądał poród?
Na długość porodu, odczuwanie bólu, gojenie oraz połóg ma wpływ ogrom czynników, które dla każdej kobiety są bardzo indywidualne. Nie można trzymać się sztywnych sztampowych opisów porodu, ponieważ każdy poród jest inny. Wpływ na ostateczny obraz rozwiązania mają :
- predyspozycje szyjki macicy do rozwierania
- próg bólowy przyszłej mamy
- umiejętność oddychania podczas skurczu
- nastawienie psychicznie (bardzo ważny element!)
Pozytywne nastawienie to połowa sukcesu
Nic nie działa tak dobrze na rozwiązanie trudnych spraw jak pozytywne nastawienie. Wszystko bowiem zaczyna się w naszej głowie i jeśli od początku będziemy widzieć poród jako koszmarne i bolesne doświadczenie takie też ono będzie. Warto wywrócić myślenie do góry nogami i spróbować spojrzeć na całą sytuację od innej strony.
Zgadzam się
Więc tak naprawdę ciężkie bóle miałam przez 2,5 godziny 
Spodziewałam się, że będzie to trwało o wiele dłużej, nie miałam bóli z krzyża, tylko z podbrzusza. Byłam znieczulona tlenem, rodziłam w pozycji klęczącej, siedzącej na sedesie, ostatnie 10 minut spędziłam na łóżku.Zostałam nacięta na własne życzenie. Miałam cudowną panią położną, słuchałam się jej i słuchałam tego co mówi mi ciało, oczywiście krzyczałam z bólu(choć obiecywałam sobie, że nie będę). Nacięcie położna sprawnie zszyła, w drugiej dobie już normalnie mogłam siedzieć. Nie chodziłam na szkołę rodzenia. Od początku nastawiłam się bardzo pozytywnie do porodu. Także słyszałam wiele opowieści mamy i ciotek o 16 godzinnych porodach w strasznych bólach i teraz wiem, że każdy poród to bardzo indywidualne przeżycie 
Mój poród był dla mnie zaskoczeniem, mąż nie zdążył dojechać, bo za szybko się potoczyła akcja. Więc kochane przyszłe pierworódki nie panikujcie, nastawcie się pozytywnie 
życzę każdej takiego porodu jak ja miałam:) Nie jest on dla mnie traumatycznym przeżyciem, raczej bardzo miło go wspominam 
Jestem pierworódką, rodziłam tydzień temu i muszę przyznać, że mój poród był szybki. Jakiekolwiek oznaki porodu pojawiły się o 5 rano, skurcze regularne co 10 minut, bardzo mało bolesne, o godzinie 15 odszedł mi czop, skurcze nadal co 10 minut i nadal niebolesne, o godzinie 20 odeszły mi wody płodowe i tutaj zaczął się ból o godzinie 22.20 miałam w ramionach mojego ukochanego synka
Czytam Pani opis i jakbym czytała o sobie
Polecam spokój i pozytywne nastawienie. Panika i strach pogarszają sytuację.